Κλαδί ροδιάς ολάνθιστο
τι να `ν’ πέρα απ’ το θάνατο
Φεγγάρι μου εσύ γρήγορο
αγάπης δώσε μου νερό

Έλα πιο κοντά
τώρα που κοιμήθηκε το γιασεμί
λύσε τα μαλλιά
γι’ αυτούς που πολεμάνε μοναχοί

Στα πέρατα σε φώναξα
τη μοναξιά μου τρόμαξα
κι όταν τα χείλη σου άνοιξες
φυτρώσαν χίλιες ανοιξιές