Πάντα κάτι σ’ ορίζει σαν μια τύχη τρελή
Στον θολό σου καθρέφτη πάντα μια προσευχή
Σα κλεμμένη ιδέα τ’ όνομα σου κοιτάς
Η ζωή είναι ωραία μα δε βλέπει και μας

Κάτι πρέπει να κάνεις, κάτι πρέπει να πεις
Μην τυχόν και πεθάνεις και νομίζεις πως ζεις...

Τρεμοπαίζεις τον κόσμο σαν ζητιάνος της μοίρας
Εραστής μαγεμένος με το χρώμα της νύχτας
Κι η γλυκιά της κατάρα, να αγαπάς, ν’ αγαπιέσαι
Λίγα μέτρα πιο πέρα και τα δύο να τα αρνιέσαι

Κάτι πρέπει να κάνεις, κάτι πρέπει να πεις
Μην τυχόν και πεθάνεις και νομίζεις πως ζεις...