Όταν οι πράξεις προσπεράσουνε τις λέξεις
Όταν γυρίσεις κι ‘ναι πίσω σου η αρχή
Όταν το όνομα που ξέχασες φωνάξεις
Θ’ αρχίσει ο άνεμος που σπάει τη σιωπή

Θ’ αρχίσει ο άνεμος που φέρνει στις ψυχές μας
Ένα άγριο άρωμα, μια θύμηση παλιά
Κάτι απ’ τ’ αύριο, γλυκό σαν τα’ όνειρο μας
Τότε θα νιώσεις πως υπάρχουμε ξανά

Να, να, να
Φυσάει τ’ ακούς, φυσάει...

Το πεπρωμένο σου αν σπάσεις σαν καθρέφτη
Μες’ τα κομμάτια του θ’ ακούσεις μια φωνή
Όλος ο κόσμος μας πως μοιάζει με τραγούδι
Που όλες οι θάλασσες ψιθύρισαν μαζί

Θ’ αρχίσει ο άνεμος που φέρνει στις ψυχές μας
Ένα άγριο άρωμα, μια θύμηση παλιά
Κάτι απ’ τ’ αύριο και λίγο απ’ το παρόν μας
Τότε θα νιώσεις πως υπάρχουμε ξανά

Να, να, να
Φυσάει τ’ ακούς, φυσάει...