Όταν με κοιτάζεις
και τη σκέψη μου διαβάζεις
στου μυαλού μου τις γωνιές
τρέχω να κρυφτώ.
Κάθε που μ’ αγγίζεις
σε νιρβάνα με βυθίζεις.
Είναι μάταιο το ξέρω, να σου αντισταθώ!

Φταις. Φταις. Φταις!
Που τις νύχτες δεν κοιμάμαι.
Εσύ φταις. Την ανάγκη σου φοβάμαι.
Φταις. Φταις. Φταις!
Που δεν έχω άλλο δρόμο.
Εσύ φταις που για σένα
υπάρχω μόνο. Φταις!

Όταν μ’ αγκαλιάζεις
και γλυκά μ’ αιφνιδιάζεις
υποχωρήσεις αρχίζω, να οργανωθώ.
Τις εξόδους κλείνεις
και ανήμπορο μ’ αφήνεις
στου φιλιού σου τη μαγεία
να παραδοθώ.

Φταις. Φταις. Φταις!
Που τις νύχτες δεν κοιμάμαι.
Εσύ φταις. Την ανάγκη σου φοβάμαι.
Φταις. Φταις. Φταις!
Που δεν έχω άλλο δρόμο.
Εσύ φταις που `χει πάθει το μυαλό μου.
Φταις. Φταις. Φταις!
Που όλο τα κλειδιά μου χάνω.
Εσύ φταις που άλλα θέλω
κι άλλα κάνω..

Όταν μ’ αγκαλιάζεις
και γλυκά με αιφνιδιάζεις
την αντίσταση αρχίζω
μα απ’ το πάθος σου λυγίζω.
Δεν μπορώ. Δεν μπορώ!

Φταις. Φταις. Φταις!
Που τις νύχτες δεν κοιμάμαι.
Εσύ φταις. Την ανάγκη σου φοβάμαι.
Φταις. Φταις. Φταις!
Που δεν έχω άλλο δρόμο.
Εσύ φταις που για σένα
υπάρχω μόνο.
Φταις. Φταις. Φταις!
Που σε βλέπω στ’ όνειρό μου.
Εσύ φταις που `χει πάθει το μυαλό μου
Φταις. Φταις. Φταις!
Που όλο τα κλειδιά μου χάνω.
Εσύ φταις που άλλα θέλω
κι άλλα κάνω..

Φταις. Φταις. Φταις!
Εσύ φταις. Μόνο εσύ.