Δεν έπρεπε να με θυμηθείς,
εικόνα γνώριμη να μου προβάλεις...
Χρόνια κι αν πέρασαν μπορείς
το καλοκαίρι χειμωνιά να κάνεις...

Δεν έπρεπε να μ’ ονειρευτείς
και μέσα στ’ όνειρο φωτιά να βάλεις
Κι ούτε ένα αντίο να μην πεις,
μήπως πιστέψω στην αγάπη πάλι

Απ’ το πρώτο χάδι,
απ’ τον ήλιο, απ’ το φεγγάρι, μ’ είχες ήδη πάει πιο ψηλά

Δεν έπρεπε να σ’ ερωτευτώ,
ευχές στ’ αστέρια να `ριχνα για σένα
Πως να μην πέσει στο κενό,
αγάπη που είχε αρχίσει με φιλιά κλεμμένα...

Δεν έπρεπε να παραδοθώ
πριν αγκαλιάσω έστω και λίγο εμένα
Έγιν’ η ανάγκη μου βουνό,
κι η μοναξιά μου ένα μεγάλο ψέμα...

Απ’ το πρώτο χάδι,
απ’ τον ήλιο απ’ το φεγγάρι μ’ είχες ήδη πάει πιο ψηλά...
Κι ύστερα ένα βράδυ
βρέθηκα και πάλι στο παλιό σκοτάδι, πιο βαθιά...

Απ’ το πρώτο χάδι,
απ’ τον ήλιο απ’ το φεγγάρι μ’ είχες ήδη πάει πιο ψηλά...
Κι ύστερα ένα βράδυ
βρέθηκα και πάλι στο παλιό σκοτάδι, πιο βαθιά...