Τα κύματα χτυπάνε στη στεριά.
Για `σένα κλαίει απόψε μια καρδιά
και ξαγρυπνά στο έρμο μαξιλάρι.
Λείπεις εσύ και εχάθη το φεγγάρι.

Σκορπίσανε και πέσανε τα φύλλα απ `τη βροχή.
Κι ο χωρισμός μας έφερε το τέλος στην αρχή.

Ποιος ξέρει αν θ’ ανταμώσουμε ξανά μες τη ζωή...

Τα λόγια που πληγώνουν τη σιωπή
για σένα πως πονώ ποιος θα σου πει;
Ποιος θα σου πει κάποιο παράπονο μου,
πως έφυγες πριν ζήσει τ `όνειρο μου;

Σκορπίσανε και πέσανε τα φύλλα απ `τη βροχή.
Κι ο χωρισμός μας έφερε το τέλος στην αρχή.

Ποιος ξέρει αν θ’ ανταμώσουμε ξανά μες τη ζωή...