Τι θες να κάνω, πού να κοιτάω
και πώς να μιλάω, δύσκολε άντρα;
Τι θες να κάνω, τι θες να λέω
και πώς ν’ αναπνέω, δύσκολε άντρα;

Ό,τι πεις, ό,τι πεις, ό,τι πεις
και θα το κάνω,
ό, τι πεις, ό,τι πεις, ό,τι πεις
και να πεθάνω.
Στο δικό σου μπεγλέρι να γίνω
και φούντα και χάντρα, δύσκολε άντρα;

Τι θες να κάνω, πού θες να πάω
και τι να φοράω, δύσκολε άντρα;
Τι θες να κάνω, πού να ρωτάω
και τι να ζητάω, δύσκολε άντρα;