Έκανα πέτρα την καρδιά να μη σε συγχωρήσω,
δόθηκα σ’ άλλους έρωτες, τον πόνο μου να σβήσω.
έφυγες κι ήσουν ήσυχη σαν άλλοτε πως θα `ρθω,
μα τώρα πια δε συγχωρώ, έχω καρδιά έναν βράχο.

Είσαι η ένοχη κι εγώ ο αθώος,
θα το φωνάξω δυνατά στην οικουμένη,
να μάθει όλος ο ντουνιάς
πως ήσουν μια παραστρατημένη.

Την ενοχή σου συγχωρώ, τη σκέψη σου δικάζω,
για την αχαριστία σου πικρά αναστενάζω,
όσο κι αν ψάξεις δε θα βρεις ευθύνη να μου ρίξεις,
θα ζεις με πόνο στην ψυχή, θα σε βαραίνουν τύψεις.

Είσαι η ένοχη κι εγώ ο αθώος,
θα το φωνάξω δυνατά στην οικουμένη,
να μάθει όλος ο ντουνιάς
πως ήσουν μια παραστρατημένη.