Δεν αντέχω άλλο να ταράζεις τα νερά
Δίχως αιτία καμιά ξαναγυρνάς
Και μας φέρνει ό,τι άσχημο στο μυαλό
απ’ τον θαμμένο καιρό
Μικρή εσύ, μικρός κι εγώ
Και περιμένω μόνος κάτω από τη σκεπή
να σταματήσει η βροχή
Σκεπή μου εσύ, βροχή μου εσύ

Έχω ανάγκη τα δυο σου χείλη να μου λεν
Αλήθεια κάθε φορά
Να μην τα λούζει ο φόβος, όταν με κοιτάς
απ’τη συνήθεια
Μεγάλωσες, μεγάλωσα
Και τώρα γίναμε οι δυο μας ένα ρημαδιό,
ένα μεγάλο κενό
Κι ας μ’ αγαπάς, κι ας σ’ αγαπώ