Πάρε σκαμνί, μικρό σκαμνί κι έλα κοντά
ν’ ακούσεις τον καϋμό μου
Πες’ μου γιατί, γιατί η ζωή μας τυρρανά
καυτό παράπονό μου
Να γενεί γη η αγάπη σου πατήματα
για ν’ ανεβώ στον ουρανό
Να διπλωθώ να κάτσω
Και τη πληγή απ’ τα πολλά χτυπήματα
εκεί ψηλά στον ουρανό
για λίγο να ξεχάσω
Γιατί, γιατί βαθιά πληγή ο πόνος σου
μες στη καρδιά μ’ ανοίγει
Κι ούτε στιγμή σαν το πουλί στον ουρανό
να ζήσω δε μ’ αφήνει