Κάθε βράδυ, κάθε πρωί γυρνώ στη γειτονιά σου,
κάθε βράδυ, κάθε πρωί με μαύρη την ψυχή.
Σα με πνίγει η μοναξιά γυρεύω την καρδιά σου,
κάθε βράδυ, κάθε πρωί ζητώ λίγη ζωή.

Μπήκε μαύρος ο ουρανός απ’ το σπασμένο τζάμι,
μπήκε μαύρος ο ουρανός και στέναξε η ερημιά.
Δέρνει απόψε η βροχή το σπασμένο τζάμι,
δέρνει απόψε η βροχή την έρημη την ψυχή.

Όπου πάω κι όπου σταθώ ο πόνος σου με δένει,
όπου πάω κι όπου σταθώ στην άδικη ζωή.
Κι όπως χάνεται ο καιρός για μένα πια δε μένει
μόνο τούτος ο στεναγμός βαθιά μες στην ψυχή.

Μπήκε μαύρος ο ουρανός απ’ το σπασμένο τζάμι,
μπήκε μαύρος ο ουρανός και στέναξε η ερημιά.
Δέρνει απόψε η βροχή το σπασμένο τζάμι,
δέρνει απόψε η βροχή την έρημη την ψυχή.