Σ’ αυτή την περιπέτεια
πολλά είναι τα αίτια.
Να υποφέρεις να πονάς,
να μη το λες και να γελάς.

Πεισμώνω κι όλο σκέφτομαι,
γιατί πρέπει να ντρέπομαι,
να ντρέπομαι που σ’ αγαπώ
χωρίς πνοή χωρίς σκοπό.

Γλυκιά μου αγάπη διώξε με
μικρά κομμάτια κόψε με
και μοίρασε τα άμα θες
στου έρωτα μας τους ληστές.

Μέσ’ στου μυαλού σου τ’ άπειρο
το σώμα μου ανάπηρο,
το σώμα αυτό που αγάπησες
σβηστό κεράκι τ’ άφησες.