Μου `λεγαν όλοι μη πας μπροστά
Είναι γκρεμός και δε το βλέπεις
Κάνε ένα βήμα πίσω ακόμα προλαβαίνεις
Είναι φωτιά και είναι κρίμα να καείς

Μου `λεγαν όλοι δεν την αξίζει τόση αγάπη δε το βλέπεις
Αυτή σε σκότωσε και εσύ κοντά της τρέχεις
Μα εγώ τα έκλεισα τα μάτια και τ’ αφτιά μου
Γιατί στον έρωτα αν δεν καίγεσαι δεν ζεις

Μη μου μιλάτε, μη λέτε πια ότι το λάθος μου δεν έμαθα
Μη με κατηγορείτε πια κλειστά τα στόματα
Κλειστά τα στόματα, έτσι θέλω ν’ αγαπάω το λάθος άνθρωπο
Μη μου μιλάτε, δε θέλω πια τις συμβουλές και τη συμπόνια σας
Ούτε φωνές ούτε κραυγές κλειστά τα στόματα
Εγώ αυτό που θέλω πάντα θ’ αγαπάω
Και εγώ θα θέλω πάντα εσένα ν’ αγαπώ

Ότι κι αν πούνε εγώ θα κάθομαι και απόψε στα σκαλιά της
Θα γίνω χώμα να περνάει το φόρεμά της
Και ας μη μου ρίχνει ούτε την άκρη απ’ τη ματιά της
Γιατί έτσι έμαθα πεθαίνοντας να ζω

Μη μου μιλάτε, μη λέτε πια ότι το λάθος μου δεν έμαθα
Μη με κατηγορείτε πια κλειστά τα στόματα
Κλειστά τα στόματα, έτσι θέλω ν’ αγαπάω το λάθος άνθρωπο
Μη μου μιλάτε, δε θέλω πια τις συμβουλές και τη συμπόνια σας
Ούτε φωνές ούτε κραυγές κλειστά τα στόματα
Εγώ αυτό που θέλω πάντα θ’ αγαπάω
Και εγώ θα θέλω πάντα εσένα ν’ αγαπώ