Στης ζωής την έρημο με μια καμήλα τρέχω
μα στην καρδιά μου έχω μια όαση γλυκιά
κι αν φτάσεις Μαριλένα εσύ πριν από μένα
περίμενε με απόψε στα πράσινα κλαδιά

Ραντεβού στην όαση στις δέκα και τριάντα
κοίτα μην χαθείς στα σκοτεινά

Ραντεβού στην όαση να ζήσουμε για πάντα
μέσα σ `έναν φρέσκο ανανά να να
μέσα σ `έναν φρέσκο ανανά

Τρέχα και μας πιάσανε...

Κι αν η καμήλα φτάσει προτού ν’ αφηνιάσει
θα παρηγορηθούμε με δυο γρανίτες ροζ

Ραντεβού στην όαση στις δέκα και τριάντα
κοίτα μην χαθείς στα σκοτεινά

Ραντεβού στην όαση να ζήσουμε για πάντα
μέσα σ `έναν φρέσκο ανανά να να
μέσα σ `έναν φρέσκο ανανά

Κόσμος πάει κι έρχεται και μη σταθείς ν `ακούσεις
γιατί `ναι παρακρούσεις το νέφος κι ο σεισμός
κι αν δω τον διευθυντή μου στη μέση της ερήμου
θα είναι οφθαλμαπάτη κι αντικατοπτρισμός

Ραντεβού στην όαση στις δέκα και τριάντα
κοίτα μην χαθείς στα σκοτεινά

Ραντεβού στην όαση να ζήσουμε για πάντα
μέσα σ `έναν φρέσκο ανανά να να
μέσα σ `έναν φρέσκο ανανά

Έπαθα ηλίαση, ρίγος και ζαλάδα
να ψάχνω την Ελλάδα που δεν υπάρχει πια
και τώρα που βραδιάζει το μόνο που με νοιάζει
είναι τα δυο σου μάτια στα πράσινα κλαδιά