Σ.Κ.
Ποια είν’ αυτή που κλαίει στ’ ακρογιάλι
και μ’ αγωνία τη θάλασσα κοιτά.

Π.Ν.
Είμαι η μάνα που έχω παλληκάρι
και το `χουν πάρει μακριά στην ξενιτειά,
ο γιος μου έφυγε μακριά
και δεν ξαναγυρίζει πια.

Σ.Κ.
Μην κλαις μανούλα μου γλυκιά,
θα `ρθει κοντά σου μια βραδιά,
θα `ρθει κοντά σου μια βραδιά,
μην κλαις μανούλα μου γλυκιά.

Σ.Κ.
Μάνα, γιατί πονάς κι αναστενάζεις
και με το δάκρυ στα μάτια ξενυχτάς.

Π.Ν.
Είναι μεγάλος ο πόνος ο δικός μου
γιατί ο γιος μου δε φάνηκε ξανά,
τον πλάνεψε η ξενιτειά
και κλαίει η δόλια μου η καρδιά.

Σ.Κ.
Μην κλαις μανούλα μου γλυκιά,
θα `ρθει κοντά σου μια βραδιά,
θα `ρθει κοντά σου μια βραδιά,
μην κλαις μανούλα μου γλυκιά.