Βλέπεις το πιστόλι στο χέρι μου κρυμμένο
είναι το δώρο απ’ τους ανθρώπους που αγαπώ
κι όταν η σφαίρα του τινάξει τα μυαλά μου
όλοι θα κλάψουνε μα εγώ δε θα ‘μαι δω.

Βλέπεις το ξυράφι που μπήγεται στις φλέβες
είναι η συνέπεια απ’ το ψέμα των ματιών
κι όταν το αίμα μου θα τρέξει σαν ποτάμι
ίσως ξεπλύνει τη σαπίλα των πολλών.

Βλέπεις τα μάτια μου γυαλίζουν από τρέλα
γιατί δεν άντεξα αυτή τη λογική
που σου σπαράζει κάθε όνειρο κρυμμένο
και σε οδηγεί σε μια δημόσια κλινική.

Βλέπεις το σώμα μου να λιώνει απ’ τη λέπρα,
γιατί σαπίσαν οι αγιάτρευτες πληγές;
Η αποσύνθεση έχει φτάσει στην καρδιά μου,
αλλά την κρύβουν κάτι μάσκες τραγικές.

Βλέπεις τους γύρω μου να αρχίζουν να φοβούνται
για την κατάντια μιας αγιάτρευτης νεκρής
κάποτε έφτυναν στα μούτρα (μου) τα όνειρά μου
και τώρα κλαίνε σε σχολή υποκριτικής.

Βλέπεις το γέλιο μου κατάντησε κραυγή
σαν ουρλιαχτό από αγρίμια πληγωμένα.
Η οργή ξεχείλισε και σκότωσε τα πάντα,
γιατί είχε πριν αποτελειώσει και εμένα.