Τρένο που πας στο χρυσό δειλινό
Πάνω απ’ τις πόλεις σαν γκρίζος καπνός
Τα όνειρα μου τρένο εσύ κουβαλάς
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας

Όταν περνάς γίνομαι ένα παιδί
Κάθε σταθμός ένας δρόμος φυγής
Τα όνειρα μου τρένο εσύ κουβαλάς
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας

Σαν την κλεψύδρα που δε σταματά
Αδειάζει ο χρόνος γεμίζει ξανά
Είναι η αγάπη μου μίλια μακριά
Μέσα απ `το τούνελ ο αέρας φυσά

Απ’ την ομίχλη καλοκαίρι θα ‘ρθει
Και μες στο φως η ψυχή θα ενωθεί
Τα όνειρα μου τρένο εσύ κουβαλάς
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας