Ήρθες πάλι σαν και πρώτα
και μου χτύπησες την πόρτα τα γλυκοχαράματα,
ήρθες για να μου ξυπνήσεις τις παλιές τις αναμνήσεις
με φιλιά και κλάματα.

Εμείς οι δύο δεν μπορούμε χωρισμένοι για να ζούμε,
ούτε εσύ χωρίς εμένα, ούτε εγώ χωρίς εσένα.

Τι κι αν πήγες μακριά μου,
στο `χα πει, σαν την καρδιά μου πως δε θα `βρεις πουθενά,
το `ξερα πως μ’ αγαπούσες και μια μέρα θα γυρνούσες
στο σπιτάκι μας ξανά.

Εμείς οι δύο δεν μπορούμε χωρισμένοι για να ζούμε,
ούτε εσύ χωρίς εμένα, ούτε εγώ χωρίς εσένα.