Πόσα σπιτάκια έκλεισες
και είναι ρημαγμένα,
πόσοι λεβέντες μπήκανε
στη φυλακή για σένα.

Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.

Στάθηκα βράχος δίπλα σου
και όλα στα `χω δώσει
κι εσύ για το ευχαριστώ
μ’ έχεις σκληρά πληγώσει.

Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.

Μ’ έφαγες ως το κόκκαλο,
σκέψου που μ’ έχεις φέρει
και που θα καταλήξουμε
ένας Θεός το ξέρει.

Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.