Δε θυμάμαι τη μορφή σου
κλείνω τα μάτια μου για να σε δω
κι αντί για σένα βλέπω το κενό

Έτσι λέω "παραιτήσου"
δεν ξαναζούν με μνήμες δυο κορμιά
καθένας μόνος και ζωή καμιά

Τόσα χρόνια τώρα δε μιλήσαμε
τίποτα ποτέ δεν εξηγήσαμε
ο ένας τη ζωή του άλλου κλείσαμε
βάλαμε "νοικιάζεται" και δες μας
τώρα ζουν δυο ξένοι τις ζωές μας

Δε θυμάμαι τη μορφή σου
μα τις παλάμες σου τις απαλές
βουνά κοιλάδες και βαθιές γραμμές

Να τι μένει απ’το κορμί σου
το χάδι στα μαλλιά μου το ζεστό
γι’αυτό σε διώχνω και σ’ευχαριστώ