Μην μ’ αγγίζεις σου λέω γιατί
θέλω να μ’ ακουμπήσεις
Μίσησε με, χρειάζομαι λίγο
να μ’ αγαπήσεις
Βούλωσε το.
Μπορείς την καρδιά σου
να μου ανοίξεις
Δε θέλω να σε ξαναδώ ποτέ
Θα μου λείψεις...

Τι ακριβώς ζητάτε από εμένα
πείτε μου...
Εγώ δεν το ζω στο δρόμο
Εγώ λέω το δρόμο δείχ’ τε μου...
Έχω χαθεί και κανείς άλλος δεν ευθύνεται
μα δε θα σας το πω όσο πολύ και αν θέλω να μείνετε...

Ίσως έτσι να το κάνετε, με πιάνετε;
τουλάχιστον ο νους μου έτσι το αντιλαμβάνεται.
Όσες φορές ζήτησα κάτι
τις περισσότερες από αυτές όλοι γυρίσατε την πλάτη...

Αντιθέτως, ό,τι αποστρέφομαι, ό,τι απεύχομαι
και με κάνει να καταστρέφομαι
όλοι πρόθυμοι να το προσφέρετε
χαμογελώντας με χαμόγελα αινιγματικά
σαν της Τζοκόντας

και όντας ετών 25
μπορώ στάνταρ να σου πώ
πως πιο εύκολα βρίσκεις χόρτο
από ειλικρινές σ’ αγαπώ
τόνοι και από τα δύο αν μπουν στον οργανισμό σου
εντέλει δεν ξέρω πιο περισσότερο σε μαστουρώνει

Γι 'αυτό φύγε και άσε με να γράψω
θέλω στο χαρτί και όχι πάνω σου να ξεσπάσω
σου λέω με την ελπίδα πως θα μείνεις εδώ,
στην αγκαλιά σου να με αφήσεις να κλάψω

Σε σιχαίνομαι, ποτέ δε σ’ αγάπησα
σε λατρεύω να πας να γαμηθείς με όποιον βρεις
Θεέ μου ζηλεύω

Θέλω να ανέβω στην κορυφή,
βρείτε μου τρόπο για να κατέβω
γουστάρω την ζωή μου απλή
και λατρεύω να την ανακατεύω

Προτιμάω από εσένα τσουλάκι
να γαμάω όποια βλέπει το μάτι μου
ποια είσαι εσύ γαμώτο;
και τι κάνεις στο κρεβάτι μου;
Που είναι η αγάπη μου;

Θέλω να βγω, να πιω έναν καφέ.
Θέλω μόνος μου σπίτι να μείνω
Θέλω να συνεχίσω λίγο ακόμα
αυτό το κουπλέ
Γεια χαρά, σε αφήνω...

Μην μ’ αγγίζεις σου λέω γιατί
θέλω να μ’ ακουμπήσεις
Μίσησε με, χρειάζομαι λίγο
να μ’ αγαπήσεις
Βούλωσε το.
Μπορείς την καρδιά σου
να μου ανοίξεις;
Δε θέλω να σε ξαναδώ ποτέ
Θα μου λείψεις...