Η ώρα που περνά
Θυμίζει τα παλιά
Μα κάτι με κρατάει κοντά
Μισή η επιστροφή
Κι οι ώρες μας μαζί
Τι είμαστε ο χρόνος θα δει
Η απόσταση ξανά
Άρχισε να μετρά
Συνήθισες να ζούμε μακριά
Πατάμε ένα κουμπί
Το μάθαμε κι αυτό
Και συνεχίζουμε ζωή

Τι αντέχει ας ήξερα
Όλα είν’ απλά
Σχέσεις κι αγάπη μαζί
Κάποτε πίστευα
Μόνο τ’αδύνατα
Άλλο περίμενα
Περίμενε κι εσύ

Σαν ξένη ένοιωθα
Όπου κι αν έδινα
Δε με χωρούσαν τόποι
Ούτε εσύ
Κολύμπησα βαθιά
Και έχασα διπλά
Ποια νίκη τώρα μ’αναζητά

Ποια όρια υπαρκτά
Συνόρεψαν
Δικά μου σύνορα ανοιχτά
Δρόμοι που στρώθηκαν κι έρποντας σώθηκαν
Νίκησα ή αδικώ ότι αγαπώ;

Και είμαι μόνιμα
Μόνη από επιλογή
Διαλέγω ότι θέλω
Και το ζω
Κι ας λέγεται
Εγωισμός
Δε γίνεται αλλιώς
Φύγε όσο είναι καιρός
Εγώ έτσι αγαπώ

Κι η ώρα πέρασε
Δεν τηλεφώνησες…
Άλλο ήθελα να πω και άλλο ζω.