Απόφαση είναι λες κλείνοντας το μάτι
περίεργα
το στέμμα σου να μαζέψω μέσα απ τη φωτιά
και μετά τις κάρτες σου σκεπάζεις έτσι
ανύποπτο

Εσύ και γω, μαζί ξανά


Και τι στο διάολο μια αλητεία τέτοια
περίμενα
να τη κεντήσω στο δέρμα μου όπως παλιά
και από δεισιδαιμονία κάνω το κουράγιο
συνήθεια

Εσύ και γω, τόσο κοντά


Κι αν έφτασα ως εδώ, του κόσμου εσύ σκιά
ποιο φως να ακολουθώ
το χέρι σου στοργικά, στον ώμο μου με καίει
και ας με τραβάει μπροστά

Και κάπου εκεί σε βλέπω τελειωμένο
στο πάτωμα
απ τα χείλη σου η αγάπη βρίσκει το δρόμο της ξανά
δεν είμαι εγώ αυτός που θα θερίσει
τα θαύματα

Εγώ είμαι εδώ για όσα προσπερνάς

Αυτό ήτανε λοιπόν λες, και ο λόγος θα έβγαζε
πόρισμα
στο νεύμα σου σηκώνουν όλοι τα ποτά
και μετά το πλάνο στο καβάλο σου καδράρει
όλο νόημα

Εσύ και γω, πάντοτε ξανά

Κι αν φτάσαμε ως εδώ, ο νους σου στη σκιά
ποιο φως και ποιος θεός
στους δρόμους στοργικά ο χρόνος θα μας καίει
θα μας τραβάει κοντά