Δίχως λόγια όπως πάντα
βιαστικά σε μία τσάντα
ό, τι είναι δικό σου το πετάς
με ένα παγωμένο βλέμμα
με κοιτάς και βάζεις τέρμα
και μου έλεγες πως μ’αγαπάς
και μετά από το χίλια στο μηδέν
από το πάντα στο ποτέ στο πουθενά

Θα χαθώ στη νύχτα θα χαθώ
σαν το φεγγάρι μέσα στο δικό σου ουρανό
θα χαθώ σαν το σ’ αγαπώ
που μου είχες πει μα δεν είχες πιστέψει ούτε λεπτό
Δίχως λόγια όπως πάντα βιαστικά
σε μια τσάντα την καρδιά μου μέσα την πετάς

Η ζωή είναι ένα αστείο
όνειρο που κάνουν δύο
σε ένα δρόμο δε χωράνε μαζί
Σε ένα δρόμο που σε παίρνει
και τη μοναξιά μου φέρνει
και άλλα είχαμε ονειρευτεί
και μετά από το χίλια στο μηδέν
από το πάντα στο ποτέ στο πουθενά