Μη τους ρωτάς τους λογικούς για τ’απαγορευμένα
μες σε σταθμούς πειρατικούς είναι αφιερωμένα
τα πιο βαθιά αισθήματα παράνομα φλασάκια
Τους σέρνουνε τα βήματα σε σκοτεινά δρομάκια

Στους φίλους δίνω συμβουλές καλές για τον καθένα
μες της ψυχής τις διαδρομές δε βρίσκω μια για μένα
στου έρωτα τα κύματα η βάρκα μου βουλιάζει
καρδιά που δεν αμάρτησε ποτέ της δεν αγιάζει

Το ξένο πάντα πιο γλυκό κι ας είναι στο πατάρι
για σένανε τρελό μικρό κρατάω το φανάρι
με τα καλά σου να ντυθείς ήλιε νυχτερινέ μου
ποτέ να μην παραιτηθείς έκπτωτε άγγελέ μου