Γέννα κι αγάπη το πρώτο χάδι δεν το ξεχνώ
ο πρώτος άθλος είναι απ’τη μήτρα να’ναι πεταχτός
και πάνω εκεί που `χα πιστέψει πως είναι απλό
να ζήσεις μόνο με τ’όνειρό σου για αρχηγό
γονείς και φίλοι οι πρώτοι σκύλοι να μου ζητούν
μα έντεκα ακόμα άθλοι στο χώμα να μη χαθούν

Να πάω σχολείο πρώτο βραβείο και μαθητής
και να σπουδάσω γιατί θ’αγιάσω σκοπό ζωής
να μεγαλώσω και να ζητάω πολλά λεφτά
και να κοπιάσω αν θέλω να’χω καλή δουλειά

Να αγαπήσω μία κοπέλα για παντρειά
παιδιά να κάνω και ν’ανασάνω μοιάζουν πολλά
να δω εγγόνια και ροζ μπαλόνια χαζοπαππούς
και να πεθάνω αφού μοιράσω κάτι σ’αυτούς

Οι προσμονές μου λερναία ύδρα κι εγώ σπαθί
τους άθλους κάνω από τ’ατσάλι παίρνω αντοχή
δώδεκα ήταν μου είπαν τότε που ήμουν παιδί
μα τώρα ξέρω πως είναι κι άλλοι πολλοί