Σου `χει συμβεί ποτέ να παίζεις με την αυτοκαταστροφή
άδειος να σέρνεσαι στους δρόμους και να μην είσαι εσύ
να σιγολιώνεις με τους γύρω να θλίβεσαι βαθειά
και να γυρεύεις στους κουφούς τη γιατρειά

Υπάρχει φόβος του θανάτου κι η εγκατάλειψη
μαζί μ’ αυτά η αρμονία και η μετάλειψη
Βάζεις Ηράκλειτο και Βούδα και Μάο Τσε Τουνγκ
και διασκίζεις το προαύλιο με δόξα πετεινού

Ευτυχισμένος που αναπνέεις χωρίς να το σκεφτείς
ευτυχισμένος που υπάρχεις μα ανίκανος να ζεις
κολακευμένος που αντέχεις σε χρόνια πονηρά
και δεν κουράζεις το μυαλό σου με θέματα δύσκολα

Ευτυχισμένος που αναπνέεις χωρίς να το σκεφτείς
ευτυχισμένος που υπάρχεις χωρίς να το νοιαστείς
ευτυχισμένος που δε θέλεις να μάθεις πιο πολλά
γιατί η αλήθεια είναι φως μου για άλλα μυαλά