Πτυχές του σώματός σου στα σεντόνια,
δεν έχω άλλο κόσμο να σου δώσω
απόψε που με βάρυναν τα χρόνια
και σκέφτομαι να φύγω, να τελειώσω.

Γυρεύω το σκοτάδι σου σαν νά `σουν
αυγερινός σ’ αυτούς που θα με χάσουν,
γυρεύω το ξημέρωμα πριν φύγει
το σώμα μου στα δάση και στα ρίγη.

Μα σκύβω κι ακουμπώ στη μυρωδιά σου,
με τ’ άστρωτα λευκά παρηγοριέμαι,
και να, θυμάμαι κάτι στα μαλλιά σου
σαν φως και λίγο λίγο αποκοιμιέμαι.