Δεν έχω λόγο να σου πω
που ξημερώνει κι είμαι εδώ.
Που απορείς μα δεν μπορείς,
της μοναξιάς σου να κρυφτείς...
Της μοναξιάς σου να κρυφτεις.

Κοίτα με και φύγαμε και πάμε,
της λογικής μου ή της τρέλας θύμα να ’μαι.
Φίλα με και πάρε με αγκαλιά
και θα ξεχάσω πως μου έκανες πολλά.

Βάζω στο πρόσωπο χαρά
και με τα χέρια ανοιχτά,
δεν έχεις δρόμο, δεν περνάς
κι άμα θα φύγεις πού θα πας;
Κι άμα θα φύγεις πού θα πας;

Κοίτα με και φύγαμε και πάμε,
της λογικής μου ή της τρέλας θύμα να ’μαι.
Φίλα με και πάρε με αγκαλιά
και θα ξεχάσω πως μου έκανες πολλά .