Κάνεις τόσα λάθη κι όμως έχω μάθει
όλα, να τα συγχωρώ
Λέω δε σε θέλω κι όμως υποφέρω
όταν λείπεις, από δω

Νιώθω να ραγίζω, δεν υπολογίζω
άμυνες πια δε κρατώ
που γυρνάς, τι κάνεις κι όταν πια με χάνεις
αν σου λείπω, δε ρωτώ

Είναι η μοναξιά μου, η μόνη συντροφιά μου,
μ’ αναμνήσεις τώρα ζω
Είναι που δε σ’ έχω, είναι που αντέχω,
πάντα να σε συγχωρώ
Λέω δε σε θέλω κι όμως υποφέρω,
όταν λείπεις από δω
θέλω να γυρίσεις, να μ’ αναζητήσεις,
να σ’ αγγίξω να χαρώ

Νιώθω να ραγίζω, δεν υπολογίζω
άμυνες πια δε κρατώ
που γυρνάς, τι κάνεις κι όταν πια με χάνεις
αν σου λείπω, δε ρωτώ
Νιώθω να ραγίζω, δεν υπολογίζω
άμυνες πια δε κρατώ
που γυρνάς, τι κάνεις κι όταν πια με χάνεις
να `ξερες πόσο πονώ