Ήρθες σαν αέρας στη ζωή μου
άνοιξες την πόρτα της ψυχής μου
κι οι ανομολόγητοι μου πόθοι χάρηκαν

Πάτησα τους άγραφους τους νόμους
μα έφυγες και στους δικούς σου δρόμους
ανιχνεύω την ταυτότητά μου άδικα

Τώρα η θύμισή σου με ματώνει
και μες του μυαλού μου την οθόνη
ζωγραφίζει πάλι τ’ όνομά σου
ο συνήθης ύποπτος

Τώρα η θύμισή σου με ματώνει
και μες του μυαλού μου την οθόνη
ζωγραφίζει πάλι τ’ όνομά σου
ο συνήθης ύποπτος... ο έρωτας

Γεύτηκες λαθραία το κορμί μου
κι ήταν η ευθύνη όλη δική μου
γιατί η μαγεία του αγνώστου μ’ άγγιξε

Μα τις νύχτες μ’ έθαψες στο χιόνι
και χωρίς ντροπή, χωρίς συγγνώμη
σφράγισες την πόρτα που εσύ η ίδια άνοιξες

Τώρα η θύμισή σου με ματώνει
και μες του μυαλού μου την οθόνη
ζωγραφίζει πάλι τ’ όνομά σου
ο συνήθης ύποπτος

Τώρα η θύμισή σου με ματώνει
και μες του μυαλού μου την οθόνη
ζωγραφίζει πάλι τ’ όνομά σου
ο συνήθης ύποπτος... ο έρωτας