Θα περιμένω στο πλοίο, που φεύγει στις έξι
ένα αντίο ακόμα η καρδιά θα τα αντέξει
ένα χαμόγελο ακόμα την ώρα που φεύγεις
έχεις μάθει στα χρόνια το τέλος να αντέξεις

Θα είναι πάντα αργά για μας, θα είναι πάντα αργά
Δε βρήκε η αγάπη, κάπου για να ακουμπήσει
Θα είναι πάντα αργά για μας, θα είναι πάντα αργά
Ζήσαμε μόνοι χρόνια και έχουμε συνηθίσει

Ήσουνα πάντα σαν το χιόνι o ήλιος πουθενά
Και κάτω από το λευκό σου, κοιμάται η σκοτεινιά
Στη ζέστη του κορμιού σου, πως περάσαν οι νύχτες
Φόβο μονάχα ένοιωθα τις μέρες που δεν ήρθες

Θα είναι πάντα αργά για μας, θα είναι πάντα αργά
Δε βρήκε η αγάπη, κάπου για να ακουμπήσει
Θα είναι πάντα αργά για μας, θα είναι πάντα αργά
Ζήσαμε μόνοι χρόνια και έχουμε συνηθίσει...