Μου λες να ξεχάσω κι αυτή τη μορφή σου
μου γράφεις στο γράμμα "δεν είμαι δική σου".
Μου λες να κρατήσω,
το δάκρυ να πνίξω
μου γράφεις υπάρχουν
καρδιές ν’ αγαπήσω.

Μα πες μου πώς,
πώς ν’ αντέξω στο μεγάλο μου καημό;
Περνά ο καιρός
και συ αγάπη τώρα γίνεσαι μια ξένη.

Μου λες να ξεχάσω κι αυτή τη μορφή σου
μου γράφεις στο γράμμα "δεν είμαι δική σου".
Μου λες "πώς θα ζήσω
φτωχή, δίχως πλούτη;
Δε φτάνει η αγάπη
στη ζωή μας ετούτη".