Βήματα και μετά ξαφνικά
άνοιξες την πόρτα.
Χάθηκες σαν σκιά κι έμεινα
όπως ήταν πρώτα η μοναξιά.

Πες μου τι να κάνω τώρα
στου φθινόπωρου τη μπόρα;
Μοιάζω φύλλο που σκορπάει,
που δεν ξέρει που να πάει
κι είναι αυτό που με πονάει.

Κλάματα και μετά η σιωπή,
παγωνιά και τέλος.
Έφυγες, κρύφτηκες κι έμεινε
όπως ήταν πρώτα η μοναξιά.

Πες μου τι να κάνω τώρα
στου φθινόπωρου τη μπόρα;
Μοιάζω φύλλο που σκορπάει,
που δεν ξέρει που να πάει
κι είναι αυτό που με πονάει.