Πατρίδα είναι το ξάγναντο
ένα σβηστό καντήλι
το αγαπημένο δάκρυο
του πόνου το μαντήλι.

Αυγή απ’ τα Δωδεκάνησα
απ’ τις Κυκλάδες τάμα
παράπονο αρμένικο
κι από τη Σμύρνη κλάμα.

Όπου αγαπάς και όπου γης
ρόδο το χρώμα της αυγής
τόπος κι αν είναι μακρινός
γλυκοχαράζει αυγερινός.

Πατρίδα είναι απαντοχές
βάσανα πονεμένα
μα και της νύφης η χαρά
που νιώθει ερωτεμένα.

Ο νόστος και ο μισεμός
το θέρος κι οι χειμώνες
τα φώτα κι η άγονη γραμμή
τ’ αγκάθι κι οι ανεμώνες.