Δεν ήσουν από χώμα
και βρόχινο νερό
για να σε πλάσω αγάπη μου
όπως ο κόσμος θέλει
Του αρχάγγελου φορούσες
και του αητού φτερό
και σπάθιζες τον ουρανό
σαν ήλιος π’ ανατέλλει

Ελάφι κι αγριμάκι
σκοτάδι κι αστραπή
φωλιάζαν στην καρδούλα σου
τη γλυκοπικραμένη
Και στα σφιχτά σου χείλη
τραγούδαγε η σιωπή
σαν το χλωρό δαφνόφυλλο
σε ματωμένη χλαίνη

Δεν ήσουν από χώμα
και βρόχινο νερό
για να σε πλάσω αγάπη μου
όπως σε θέλαν όλοι
Του αρχάγγελου φορούσες
και του αητού φτερό
και πέταξες και χάθηκες
και ρήμαξεν η πόλη