Εσύ που ζεις μ’ εκείνη που αγάπησα
εσύ που ζεις μ’ εκείνη που αγαπώ
να μη της πεις πως σαν κλαράκι τσάκισα
κι αυτή τη νύχτα θα κοπώ
Να την κρατάς σαν άγιο δισκοπότηρο
να την κοιτάς στα μάτια σαν Χριστό
Σ’ ευχαριστώ, σ ’ ευχαριστώ

Εσύ που ζεις μ’ εκείνη που με κέρασε
πικρό κρασί μαζί σου για να `ρθει
να μην της πεις πως ο καημός με γέρασε
Μην της το πεις και πικραθεί
Να την πονάς σαν άγγελο που αμάρτησε
και βρήκε τον παράδεισο κλειστό
Να προσκυνάς το χέρι που με κράτησε
Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ