Ελένη, ελεύθερη είσαι για πάντα,
μα ακόμα πριν φτάσεις τριάντα
αντίο μου λες και πεθαίνεις.

Αστείες φανήκανε οι θεωρείες
σε δρόμους στενά και πλατείες
που η σκέψη σου έδινε τότε.

Εικόνα που αίσθηση αγροίκου ταράζει,
το αίμα σου χώμα σκεπάζει,
πριν κάνεις για μας κάτι ακόμα.

Και πάλι, μετά το χαμό σου παλεύεις,
το δάκρυ μας πάλι το κλέβεις
και πάλι νικάς πεθαμένη.