Αυτός ο έρωτας φαινόταν από την αρχή
πως ήταν ένας έρωτας καταδικασμένος,
σαν μια παράσταση του χτες
που είμαστ’ εμείς οι θεατές
κι εκείνος σαν ηθοποιος κατατρεγμένος.

Αυτός ο έρωτας που ζούμε
ήταν ανάγκη να υπάρξει
έστω και σαν αποτυχία,
για να ’ναι οι άλλοι θεατές
κι εμείς οι πρωταγωνιστές
σε κάποιο έργο δίχως νόημα κι αξία.

Αυτός ο έρωτας φαινόταν από την αρχή
πως είχε μοίρα μοναχά να μας γονατίζει.
Το ’βλεπες βέβαια καθαρά,
δεν είχε πάθος και χαρά,
ήταν σαν ρούχο που είχε αρχίσει να ξεφτίζει.

Αυτός ο έρωτας που ζούμε
ήταν ανάγκη να υπάρξει
έστω και σαν αποτυχία,
για να ’ναι οι άλλοι θεατές
κι εμείς οι πρωταγωνιστές
σε κάποιο έργο δίχως νόημα κι αξία.