Έπαιζε μ’ όλους και ζήτησε αν...
Δε λέει, δε λέει.
Ήρθε και έπεσε πάνω μου σαν...
Δε λέει, δε λέει.

Φταίει το ποτό,
βρήκε πόρτα ανοιχτή,
φταίει η μοναξιά που με καίει.
Φταίει το ποτό
που μου θόλωσε το νου,
φταίω κι εγώ και δε λέει.

Τ’ άλλο πρωί, σε ξυπνά το πρωί.
Δε λέει, δε λέει.
Βλέπεις τι φταίει σ’ αυτή τη ζωή.
Δε λέει, δε λέει.

Φταίει το ποτό,
βρήκε πόρτα ανοιχτή.
φταίει η μοναξιά που με καίει.
Φταίει το ποτό
που μου θόλωσε το νου,
φταίω κι εγώ και δε λέει.

Φταίει το ποτό,
βρήκε πόρτα ανοιχτή
και το μυαλό να επιπλέει.
Φταίει το ποτό
που ομορφαίνει ό,τι περνά,
φταίω και γω,
φταίω και γω,
φταίω κι εγώ και δε λέει,
και δε λέει...

(Αν δεν ξέρεις να διαβάζεις,
την υπογραφή σου να μη βάζεις.
Ό,τι μέρα δε γνωρίσεις,
νύχτα μην πρωτοφιλήσεις.
Δε θα λέει...)