Έμεινες μόνος, φεύγει η νυχτιά
κι άλλοι βουβοί στην εσχατιά.
Γλύκανε ο πόνος, έφυγε η οργή,
ζηλεύει ο χρόνος όποιον αργεί.

Τέλος και πάλι η αυλαία κλείνει,
τα μοιραστήκαμε όπως παλιά.
Ελπίζω η γεύση γλυκιά να σου μείνει
και για λίγο καιρό να βρήκες φωλιά.
Τέλος δίσκος φτιαγμένος
για όσους ψάχνουν καλή συντροφιά.
Θα `ρθει ο χειμώνας αγριεμένος,
πιάσε τον ήλιο με δυο καρφιά.
Τέλος σαν το παλιό μας παιχνίδι
μόνο με λούπες και λόγια φωτιά,
μονάκριβο, φτηνό στολίδι
εδώ στων βουβών την εσχατιά.
Τέλος μ’ αυτό το κομμάτι
το μέτρημα έχω χάσει, αδέρφια.
Απ’ όσα ζήσουμε, ας αφήσουμε κάτι
φτάνει να `μαστε γεροί, να `χουμε κέφια.

Έμεινες μόνος, φεύγει η νυχτιά
κι άλλοι βουβοί στην εσχατιά.
Γλύκανε ο πόνος, έφυγε η οργή,
ζηλεύει ο χρόνος όποιον αργεί

Τα `παμε πάλι
ωραία και απλά
μ’ άδειο κεφάλι
κι όλα καλά.
Έμεινες μόνος, φεύγει η νυχτιά
Έμεινα μόνος στην εσχατιά...