Πόσες φορές το `χεις ακούσει από Έλληνα αυτό;
Ξέρεις εμένα πως με λένε και ποιος είμαι εγώ;
Σε τροχονόμο που ζητάει τα στοιχεία του απλά
ο Έλληνας ο κλασικός φέρνει πάντα μπελά
Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;Πάντα σ’ αντιπαράθεση
Με τρόπο και γνωστούς να σε στείλει μετάθεση
Κι εσύ κατάθεση από στρατηγό,
αυτόν που έχει πάντα δίπλα του για συνοδηγό
Είναι μάγκας ο Έλληνας, για όλα έχει λύση
Είν’ ο καλύτερος μακράν ειδικά στο γαμήσι
Έχει άποψη για όλα, επιστημονική
ακόμα κι όταν τον ρωτάς πυρηνική φυσική
Πρώτος στον έρωτα, στα σπορ, πρώτος και στην βουλή
Ξέρει να παίζει όργανα και κυρίως βιολί
Χωρίς να βγάλει σχολή έχει πάρει πτυχίο
Έχει μπάρμπα στην κορώνη, δε σηκώνει αστείο

Όπου κι αν κοιτάξω κάτι με πληγώνει
Ζω σε μια πόλη γεμάτη από σκόνη
Όπου κι αν κοιτάξω η τύχη μου θα φέρει
πάντα κάποιον βλάκα που όλα θα τα ξέρει

Κάπου εκεί έξω θα βρεις κι άλλα που σου σπάνε τα νεύρα
Πολλούς που πιάσαν πόστα και ελέγχουν τα κέντρα
Όπου κι αν κοιτάξω βλέπω τους ίδιους τύπους
και πολυκατοικίες που δεν έχουνε κήπους
Παιδιά δεν έχουνε αλάνες να τρέξουν
μαζί με τους φίλους τους που ψάχνουν να παίξουν
Σχολειά που δεν έχουν προαύλιο
και νέες επιχειρήσεις που στηθήκαν δίχως αύριο
Όπου κι αν πάω μαυρίζει η ψυχή μου
Ψάχνω τρόπο δυνατά να ακουστεί η φωνή μου
Στα τραγούδια έχω αποθέσει κάθε μου ελπίδα
πριν με πιάσει καμια τρέλα και μου στρίψει η βίδα

Όπου κι αν κοιτάξω κάτι με πληγώνει
Ζω σε μια πόλη γεμάτη από σκόνη
Όπου κι αν κοιτάξω η τύχη μου θα φέρει
πάντα κάποιον βλάκα που όλα θα τα ξέρει

Είναι πολλές οι φορές που νιώθεις να πιέζεσαι,
πολλές οι φωνές που σε κάνουνε να σκέφτεσαι
Δε χαίρεσαι, θέλεις λίγο να ξεφύγεις
Θέλεις μόνο να μην φθίνεις και την σκέψη να μην πνίγεις,
να μην δίνεις σημασία σε κανέναν
Μου μυρίζει καλοκαίρι, νιώθω ελέυθερο το πνεύμα
Κράτα μου το χέρι σαν να σε χτυπάει ρεύμα
κι αν καθόλου δεν αντέχεις κάνε μου ένα νεύμα

Απ’ το τέρμα στην αρχή, χάνεται η λογική
σε μια πόλη που είναι γκρι γυρεύω λίγο χρώμα
Δυο κόμματα κάνουνε κουμάντο σε μια χώρα
που κάθε μέρα νιώθω πως μου κόβει όλη τη φόρα
Τώρα γιατί να μένουμε αμέτοχοι,
μια άνοδος σε μετοχή να κρίνει τη χαρά μας;
Δουλειά μας να στα μάθουμε αλλιώς
Κοίτα πάνω ο ουρανός αν σου μοιάζει γαλανός

Όπου κι αν κοιτάξω κάτι με πληγώνει
Ζω σε μια πόλη γεμάτη από σκόνη
Όπου κι αν κοιτάξω η τύχη μου θα φέρει
πάντα κάποιον βλάκα που όλα θα τα ξέρει