Σαν χωρίσαμε σου είπα θα γυρίσω
θε’ να λείψω μοναχά για μια βραδιά.
Κι όμως κύλησαν τα χρόνια προς τα πίσω
κι εγώ ρίζωσα εδώ στην προσφυγιά.

Να που τώρα στα στερνά σου ξαναγράφω,
όμως μη ρωτάς αν τρέχει η πληγή.
Μόνο κράτα στο μυαλό σου μια εικόνα,
αφού τόσο μας αρνήθηκαν τη γη.

Κι όταν μέρες φωτεινότερες σημάνουν,
δώσε στο αγέρι το γράμμα μου αυτό.
Τις πικρές τις μνήμες άσ’ τες να πεθάνουν
και χαιρέτησε τον ήλιο τον καυτό.