Mέτρησα κι απόψε τα δικά σου σ’ αγαπώ
σε μισόσβηστα τσιγάρα, σε μπουκάλια με ποτό.
Ό,τι είχα στη ζωή μου κι ό,τι έχω είσ’ εσύ
η καρδιά σου που λατρεύω δεν μπορεί να με μισεί.

Πώς αντέχεις πες μου μακριά σου νά `μαι εγώ
και τις δύσκολες στιγμές μου μόνη μου να τις περνώ
Πώς αντέχεις να πονάω, αφού ξέρω μ’ αγαπάς
γύρνα μάτια μου κοντά μου κι άλλο μη με τυραννάς!

Πέρασα για σένα αξημέρωτες βραδιές
δεν μπορώ να ξεπεράσω τις μεγάλες μας στιγμές.
Ένα πείσμα σε κρατάει πλάι μου να ξαναρθείς
πουθενά όμως το ξέρεις τέτοια αγάπη δε θα βρεις/