Με ένα αντίο πως μπορείς, μια αγάπη να προδώσεις.
Όταν μόνη σου βρεθείς θα το δεις, θα μετανιώσεις.

Στον καημό θα ‘σαι καημός
και στο δάκρυ θα ‘σαι δάκρυ,
σε ένα δρόμο δίχως φως,
ξεχασμένη σε μιαν άκρη.
Στον καημό θα ‘σαι καημός
και στο δάκρυ θα ‘σαι δάκρυ.

Φεύγεις τώρα πως μπορείς, ποιος για σένα θα δακρύσει.
Ένα μόνο να σκεφτείς, πόσο σ’ έχω αγαπήσει.

Στον καημό θα ‘σαι καημός
και στο δάκρυ θα ‘σαι δάκρυ,
σε ένα δρόμο δίχως φως,
ξεχασμένη σε μιαν άκρη.
Στον καημό θα ‘σαι καημός
και στο δάκρυ θα ‘σαι δάκρυ.