Εγώ που πίστευα πως είμαι ο δυνατός
για μια γυναίκα πως ποτέ δε θα δακρύσω,
κοίτα που ήρθε και για μένα ο καιρός
και τώρα τρέμω την αλήθεια ν’ αντικρίσω.

Τώρα δε ντρέπομαι να πω την αγαπώ,
τώρα το δέχομαι συγγνώμη να ζητήσω.
Εγώ δεν έχω τώρα πια εγωισμό,
μπορώ μπροστά της σαν παιδάκι να δακρύσω.
Τώρα δε ντρέπομαι να πω την αγαπώ.

Εγώ που πίστευα πως θα ‘μαι νικητής
και στην αγάπη θα ‘μαι πάντα κερδισμένος,
κοίτα που γίνεται η σκέψη δικαστής
κι ο νικητής γίνεται τώρα ηττημένος.

Τώρα δε ντρέπομαι να πω την αγαπώ,
τώρα το δέχομαι συγγνώμη να ζητήσω.
Εγώ δεν έχω τώρα πια εγωισμό,
μπορώ μπροστά της σαν παιδάκι να δακρύσω.
Τώρα δε ντρέπομαι να πω την αγαπώ.