Χιλιάδες νύχτες μέσα σου
χιλιάδες κι οι φωτιές
που ανάψανε και σβήσανε
και πόρτες σού ανοίξανε
μα τώρα σαν σειρήνες και πάλι σε καλούν
τα ίδια θα σου πουν
πως δεν υπάρχουν άγγελοι και φύλακες εδώ
μονάχα εκείνο το παιδί
που ψάχνει χρόνια να κρυφτεί
στο πλήθος που αδιάφορο διασχίζει τον καιρό
έχω χρόνια να το δω

Ήταν όμορφο σαν χάδι
σαν αχτίδα στο σκοτάδι
μάτια πράσινα μεγάλα
και ολόχρυσα μαλλιά
άραγε σε ποιο αστέρι
αρμενίζουν της ζωής του
τα πολύχρωμα πανιά