Τι έβαψε ο χρόνος που έπαψε;
Ποιον καημό, ποιο θυμό;
Και τίποτα, λόγια ανείπωτα
μέθυσαν, έσβησαν.

Ξάπλωνε στη θέση σου,
έπινε ίδιο κρασί
Να ‘ξερες πόσο σου ‘μοιαζε...
μα δε ήσουνα εσύ.

Τι έβαψε ο χρόνος που έπαψε;
Ποια σιωπή, ποια βροχή;
Και πόνεσα, να δω δεν μπόρεσα
γέρασα, έχασα.

Ξάπλωνε στη θέση σου,
έπινε ίδιο κρασί
Να ‘ξερες πόσο σου ‘μοιαζε...
μα δε ήσουνα εσύ.