Οι δρόμοι λες κι έχουν αδειάσει
Τα φώτα ανάψανε δειλά
Δεν έχει ακόμα σκοτεινιάσει
Κι όλα μπερδεύονται γλυκά

Κι εγώ μεσ’ στα δικά σου μάτια
πως βρήκα πάλι τη ρωγμή
και πέφτω με την ίδια ζάλη
την ίδια τρέλα και ορμή

Δεν είναι πως σε περιμένω
Και βρίσκω τρόπο για να ζω
Μα κάπου εδώ ειν’ αφημένο
Ότι απόμεινε μισό

Με φτάνουν τα μικρά σου νέα
Με πολιορκούν από παντού
Μοιάζει η ζωή σου να ειν’ ωραία
Και η καρδιά σου να ειν’ αλλού

Κι εγώ μ’ αυτή την απορία
Που μήνες τώρα κουβαλώ
Για πια κρυμμένη αρμονία
Εσύ ’σαι ’κει και εγώ εδώ

Δεν είναι πως σε περιμένω
Και βρίσκω τρόπο για να ζω
Μα κάπου εδώ ειν’ αφημένο
Ότι απόμεινε μισό

Ο δρόμος φαίνεται μπροστά μου
Να ξετυλίγεται ανοιχτός
Εγώ ανοίγω τα φτερά μου
Μα ειν’ ο ορίζοντας θολός

Όσο κι αν μου ’λεγες μωρό μου
Εσύ ’σαι πλάσμα φωτεινό
Εγώ ειμ’ εδώ χωρίς το φως μου
Και φως μου εσύ δεν είσ’ εδώ

Δεν ξέρω πια να περιμένω
Κι ας βρίσκω τρόπο για να ζω
Μα κάπου εδώ ειν’ αφημένο
Εκείνο τ’ άλλο σου μισό

Οι δρόμοι λες κι έχουν αδειάσει
Τα φώτα ανάψανε δειλά
Δεν έχει ακόμα σκοτεινιάσει
Κι όλα μπερδεύονται γλυκά