Σε γνώρισα απόβραδο με ρίγη
όργωνες τους ουρανούς
νιώθοντας κάτι να σε πνίγει
Κόκκινες οι κόρες των ματιών σου
πόθοι αγίνωτοι των ονειρικών σου.
Δεν πρόλαβες δύο λόγια μοναξιάς
στο πρόσχημα κάποιας φευγάτης αγκαλιάς.
Σε πλησίασα φοβισμένα και δειλά
σε παρακαλώ να σου κρατήσω συντροφιά

Κι άρχισες δυνατά να με χτυπάς
μοναχικά να μ`αγαπάς
όχι, όχι δε θέλω να πεθάνω μόνη
πάρτε απ`τις φλέβες μου
της μοναξιάς τη σκόνη

Μαύρη φλέβα τα όνειρά σου
κρύα βελόνα τρώει τα σωθικά σου.
Το ξέρω θα σε ξαναβρώ στη γωνιά
να φτύνεις αίμα κι όνειρα παλιά
μαχαίρι να μου δίνεις
λίγο λίγο ολοένα να σβήνεις
Σε πλησίασα φοβισμένα και δειλά
σε παρακαλώ να σου κρατήσω συντροφιά